Aktualności
20 kwietnia 1873 roku urodził się Wojciech Korfanty.
Wojciech Korfanty urodził się 20 kwietnia 1873 roku w Sadzawce niedaleko Siemianowic, w rodzinie górniczej. Już w szkole angażował się społecznie i politycznie. Zakładał tajne koła mające szerzyć kulturę polską.
Studia rozpoczął w Charlottenburgu w 1895 r., a następnie przeniósł się do Wrocławia. Utrzymując się z korepetycji udzielanych u litewskiego arystokraty Witolda Jundziłła, kontynuował studia na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Królewskiego. W tym czasie działał aktywnie w tajnym, związanym z endecją, Związku Młodzieży Polskiej Zet i w Towarzystwie Akademików Górnoślązaków. Ostatni semestr studiów odbył w Berlinie. Potem rozpoczął międzynarodową działalność polityczną jako członek Ligi Narodowej i nawiązał kontakt z Romanem Dmowskim.
Jako redaktor naczelny "Górnoślązaka" trafił na pewien czas do więzienia we Wronkach. Nie przeszkodziło mu to jednak być w latach 1903-1912 posłem do Reichstagu i pruskiego Landtagu.
Kolejny okres jego działalności rozpoczął się wraz z końcem wojny. Korfanty brał udział w tworzeniu Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej, został przedstawiony jako kontrkandydat na premiera podczas tworzenia rządu Moraczewskiego. Jednak widząc wyraźną niechęć Piłsudskiego, wycofał swoją kandydaturę. Z przyjęcia funkcji premiera zrezygnował w podobnych okolicznościach jeszcze raz, w 1922 r.
Główną rolę w polityce odegrał jako polski komisarz plebiscytowy na Górnym Śląsku. Po niekorzystnie dla Polaków rozstrzygniętym plebiscycie stanął na czele trzeciego powstania śląskiego. Nie wierzył jednak w szanse jego powodzenia i traktował go jako manifestację, mającą zwrócić uwagę Komisji Sojuszniczej, która planowała podział ziem między Polskę i Niemcy. Zarządził więc wstrzymanie walk w momencie, gdy inicjatywa na froncie należała do Polaków, co wywołało wielkie kontrowersje.
W odrodzonej Polsce związał się z Chrześcijańską Demokracją. W rządzie Wincentego Witosa w 1923 r. został wicepremierem. Po osadzeniu w Brześciu nie został osądzony. W 1935 obawiając się ponownego aresztowania udał się na emigrację. Był jednym z założycieli frontu Morges i Stronnictwa Pracy. Ogarnięty chęcią walki, przed wybuchem wojny wrócił do Polski. Został aresztowany i osadzony na Pawiaku. Zwolniono go ze względu na stan zdrowia. Wkrótce umarł, a okoliczności jego śmierci nie są w pełni wyjaśnione. Jedna z hipotez mówi, że ściany jego celi były nasączone oparami arszeniku.
Działalność polityczna Korfantego znaczona była głębokim patriotyzmem, inspirującym go zarówno wtedy, gdy przewodził masom Śląskim na drodze do zjednoczenia z ojczyzną, jak w latach późniejszych kiedy podejmując walkę z sanacją stawał na przedzie tych, którzy mieli na celu dobro niepodległej, demokratycznej Rzeczypospolitej.
Źródło:muzhp.pl oraz polskiedzieje.pl
